“De visserman verzuipt vandaag de dag in de regels”

EMK-vissers hebben vandaag aan tafel gezeten met Staatssecretaris Martijn van Dam op het Ministerie van Economische Zaken. Onderstaande BRIEF ging aan dit bezoek vooraf. Onderdelen komen ter sprake. “De visserman verzuipt vandaag de dag in de regels.”

Geachte Hr. van Dam,

U heeft ons gevraagd om langs te komen voor een gesprek. Nou daar zitten wij dan: hardwerkende visserlui, van nature geen revolutionaire types of mensen die graag demonstreren. Wij willen simpelweg gelukkig zijn, ons bakje koffie drinken, ons sigaretje roken, wat vis vangen en wat verdienen om voor moeder de vrouw en onze gezinnen te zorgen. No More!

We hebben de laatste 20 a 25 jaar moeten ploeteren voor de overleving van onze bedrijven. Velen van ons hebben hun bedrijf moeten halveren, mensen moeten ontslaan. Familiebedrijven werden beëindigd. De financiële crisis en hoge olieprijzen zorgden voor heel zuinige jaren. En last but not least, de regelgeving, in welke wij door de bomen het bos niet meer zien. Ter wijl u in een brief van 13 januari jl. aan de Tweede Kamer nota bene schrijft; Hierbij maak ik wel de kanttekening dat de administratieve- en uitvoeringslasten voor lidstaten en bedrijven beperkt moeten blijven.

Nou, de visserman vandaag de dag verzuipt in de regels, en het worden er alleen nog meer door wetten die u gaat “handhaven”. De mannen die hier nu zitten Hr. Van Dam, dat zijn de diehards. De mensen die koste wat het kost met hun beroep willen doorgaan. En dat van vader op zoon. Maar: Welke offers moeten wij nog meer brengen? Hoelang gaat dit nog door, weet u het?

Wij hadden hoop dat er iemand voor ons opstond; iemand die eens voor onze sector ging vechten. Want U weet ook dat er onder de vissers PvdA stemmers zijn die op u stemden en hun vertrouwen in u stelden. Maar ook vissers die andere politieke partijen aanhangen dachten: onze staatssecretaris gaat onze belangen verdedigen in binnen en buitenland. Bij het aanvaarden van uw ambt legde u ook daar de eed of belofte op af, om uw werk zo goed mogelijk te doen, in het voordeel van de mensen in de sector welke u in uw portefeuille hebt?

Niets blijkt minder waar te zijn.

Als sector zijn we na jaren van financiële tegenspoed eindelijk weer uit het dal omhoog aan het kruipen, zodat er vanuit de jongere generatie ook weer interesse komt in het vissers vak en bestaande vissers het bedrijf van hun vader kunnen overnemen of doorgeven aan hun kinderen. Want wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.

U hebt meegevaren op een viskotter en daar de visserij kunnen zien en beleven. Een trip waarvan u zei erg van onder de indruk te zijn. Professionaliteit, kunde, vakmanschap in de brug en van de bemanning op het dek.

U zei onder bak bij de vangstverwerking dat het toch eigenlijk waanzin is dat de nu nog te kleine vis die zo springlevend is en overboord gaat, straks dood moet gaan om aan te landen. Wat schetst onze verbazing? Dat u amper een paar uren later, avonds meedeelt dat u geen reden ziet om de aanlandplicht uit te stellen, dus overgaat tot de invoering daarvan.

Dat voelt als een dolksteek in de gebogen rug van de sector, een steek die je voelt in heel je lijf, een steek die de edele organen dermate beschadigt dat de dood onherroepelijk intreedt.

Bent u zich daar wel van bewust?

Want door over reglementering en nieuwe wetten en regels in het verschiet gaat onze sector te gronde, een sector die zich het vuur uit de sloffen loopt om te innoveren. Er zullen maar weinig primaire sectoren zijn waar meer geld aan innovatie is uitgegeven dan de visserij. We lopen voorop in Europa, alle fronten, vooral van nieuwe visserijmethoden zoals de puls, twinrig, fly shoot. Vistuigen die minder bodemcontact veroorzaken, halvering CO2 uitstoot realiseren. Ook werken we keihard aan ontsnappings- en scheidingspanelen, om selectiever te vissen, etc. Sorteer installaties zijn aan boord geplaatst, installaties die gemiddeld 50.000 euro kosten. Om zo de vis zo snel mogelijk te verwerken en ondermaatse vis levend overboord te lozen.

U bagatelliseert de “aanlandplicht” en denkt simpelweg we gaan de scharren en steenbolk etc. upgraden, we zoeken een stelletje goede koks, en die maken er wat van, en het probleem “aanlandplicht” is verleden tijd.

U dwaalt en begrijpt op geen enkele wijze wat de “aanlandplicht” betekent voor de sector. Ik geef enkele punten aan waar we als vissers mee te maken hebben en krijgen in de toekomst en om voor u alles weer even op een rijtje te zetten:

• Bemanning moet ondermaatse niet marktwaardige vis uitzoeken.
• Bemanning moet “discards” separaat opslaan in het visruim, zodanig dat ze niet bederven, maar toch mogen ze niet voor menselijke consumptie gebruikt worden.
• De ruimte om te verwerken en op te slaan is er niet aan boord van een grote kotter en op een kleine kotter al helemaal niet.
• De bemanning gaat dit niet doen als er überhaupt al genoeg bemanning is om dit werk allemaal te doen. Ze doen het niet omdat al dit werk hen niets oplevert maar wel veel extra werk en kosten. Want de “discards” moeten aangeland worden, gesorteerd worden en vernietigd . Dat kost geld, waar komt dat geld vandaan? Van de besomming, en daar worden deze kosten op in mindering gebracht. Resume: de bemanning moet extra werk doen en het hen ook geld.
• Kleine babyvis, hoort terug in zee gezet te worden om zodoende te kunnen overleven en voor een nageslacht te zorgen. Iedere vis die overleeft is winst, want 1 vis kan zorgen voor 10.000 nakomelingen.
• Vis die dood gaat komt terug in de voedselketen en is voedsel voor andere vissen, schaal en schelpdieren, of voor de vogels die in groten getale bij een vissersschip rondvliegen.
• De “aanlandplicht” wordt ingevoerd terwijl de visstand op een historisch zo hoog niveau is. Deze plicht draagt niets bij aan een betere visstand.

Bent U van mening dat we als sector nu nog meer moeten inleveren? Uw antwoord zal toch waarschijnlijk nee zijn. Of ja, omdat ngo’s zeggen: er wordt weer geld verdient, dus ze kunnen weer wel investeren om nog selectiever en duurzamer te vissen?

Ik kan u wel uit de droom helpen over dat “vele” verdienen in de visserij. We zijn er nog maar nauwelijks aan toegekomen om onze wonden te likken, wonden die ons zijn toegebracht de afgelopen jaren. Ik vis zelf al 35 jaar en als ik dan de visserijsector de revue laat passeren: hoeveel vissers zijn er dan al niet gestopt? Ze kozen voor sanering of gingen failliet of gaven de pijp aan Maarten, jongeren die zeiden pa zoek het zelf lekker uit we gaan ons hele leven niet laten verpesten door figuren die willen “handhaven” en der zin er willen doordrammen.

Gevolg; legere havens, meer dan de helft van de vloot is verdwenen in Nederland en België, wij als ouderen houden ons hart vast over de dingen die op ons afkomen, zoals de genoemde,

1. “aanlandplicht” , die onwerkbaar en contraproductief is.
2. Natura 2000 en andere gesloten en te sluiten gebieden die niet toedragen aan de biodiversiteit, het tegengestelde gebeurt. Geen bodemberoering en rust in de natuur zou positief zijn, maar het zijn allemaal bedenksels van “groenen” en bureaucraten. Een storm, of zelfs de gewone getijde bewegingen geven meer bodemberoering en sediment verplaatsing dan dat een visserman zijn hele leven kan bewerkstelligen. En dan praten we nog niet over de zandwinning in de Noordzee, zandsuppleties, kustversterking. De aanleg Maasvlakte liet 800 ton aan biodiversiteit onder zand verdwijnen. Zandsuppleties, zoals die bij Petten, hebben de visserij in de kustzone te gronde gericht. Maar daar worden de ogen voor gesloten, nee we focussen ons op de visserman, een kop van jut, want dat is een gemakkelijke prooi en ze geven geen tegengas.
3. Windmolenparken, die onrendabel zijn en de argeloze burger miljarden kost.
4. Ngo’s waar groen niet groen genoeg is en al hun pijlen op ons richten
5. Puls visserij die nog steeds niet gelegaliseerd is.

En ondertussen de visserman maar inleveren, de visserman die al eeuwen onderdeel is van het ”ecosysteem”.

• We zijn het spuugzat.
• We leveren niets meer in.
• We willen toekomst voor onszelf en onze kinderen en kleinkinderen.

U moet vechten voor ons, zoals het een goed staatsman betaamt op te komen voor de rechten van zijn onderdanen. En u moet niet direct komen van “we gaan handhaven”, want dat betekent straffen. Dat werkt niet zo.

Wij als vissector, die de laatste decennia de zaken aardig op de rit hebben, zoals vissen binnen het toegestane quotum, duurzamere visserijmethodes etc., gewoon hardwerkende visserlui die 100 uren of meer per week in touw zijn, die moet je niet straffen.

We zorgen voor duizenden arbeidsplaatsen op zee en aan de wal. We zorgen ervoor dat ontelbaar veel bewoners van deze aardkloot kunnen genieten van een gezond, lekker, vers, wild gevangen visje, zonder toevoegingen.

We leerden vroeger op school dat deze vis vol zit met aminozuren en daarom onmisbaar is voor de opbouw van het menselijke lichaam.

Realiseert u zich dat ook u bestaat bij de gratie van een visserman. De visserman als een van de trouwste belastingbetalers. Daar wordt uw departement van onderhouden en het salaris van uw medewerkers betaald en uw eigen honorarium.

Wij zeggen u: Keer terug op uw besluiten. Ga naar “Brussel” vooraleer het te laat is. Laat zien dat u ruggengraat hebt en dat u “hart” hebt voor de sector. Laat uw hoofd niet hangen. Geef niet toe aan de grillen en wensen van ngo’s.

Wij zullen als EMK-vissers blijven vechten tot we ons doel hebben bereikt. Het inleveren zijn we zat ja spuugzat. We verheffen de Zeeuwse lijfspreuk tot de onze, Luctor et Emergo, alhoewel ook een leeuw dood gaat door een dolksteek.

Namens het bestuur van EMK: Job Schot Z201, Dirk Kraak Bra7, Jan de Boer Uk 33, Jan de Boer Uk 197, Cas Caljouw Arm 25, Jaap Tanis Go 38, Jurie Post Uk 237, Cor Vonk TX 1. [Bron Facebook EMK]